با این تعریف سیستمهایی که داری بوت دو یا چند گانه هستند و در اثناء بوت شدن یک سیستم عامل گزینش شده و کنترل دشوار انگیزه ها را بر عهده می گیرد در گستره مجازی سازی قرار نمی گیرند.

مجازی سازی به طور کلی به دو طریق اتمام می شود:
Type1 گونه یک و چیره دست آن اصطلاحا به آن baremetal hypervisor نیز می گویند :

شامل استفاده از یک سیستم عامل ویژه مجازی سازی در سرور فیزیکی (Host) و در گزین کردن دریافت منابع اصلی همانند رم ، پردازنده و دیسک در سیستم میزبان و واگذاری و مدیریت منابع بین سیستم عاملهایی که به عنوان مهمان (Guest) نصب می شوند، در این گونه مجازی سازی به سیستم عامل میزبان که وظیفه کنترل و بخش I/O و منابع اصلی سرور بین سیستم عاملها را دارد هایپروایزر (هایپرویزور hypervisor) گویند.

Type2 یا گونه دوم جنبه آزمایشگاهی و کاربردهای خانگی دارد
در این گونه مجازی سازی یک نرم اسباب که نصب و استعمال زیاد سهولت دارد با چند مرحله next در سیستم عامل ما نصب می شود و همانند هر برنامه کاربردی سایر یا Application در سیستم عامل اولیه نصب می شود و امکان ایجاد ماشین مجازی یا سیستم عامل دیگری در لپ تاپ و کامپیوتر شخصی را به ما می دهد. از جمله معروفترین نمونه های این نوع می تاب به VMWare Workstation و Virtual Box اشاره نمود.

ماشنهای مجازی نوع یک خویش به دو نوع تقسیم می شوند. هایپروایزرهایی که فرمان استفاده از منابع بین سیستم عاملهای میهمان به صورت اشتراکی میدهند مثل OpenVZ
و بخش دیگر هایپرویزورهایی که به هر سیستم عامل مهمان مقدار مشخص شده منابع مشکل افزاری را واگذار می کنند و در صورت پر شدن منابع هر میهمان، میهمان دیگری مبتلا سخت نمی شود. این گونه مجازی در کرایه سرورهای مجازی VPS - VDS برای کرایه کنننده بسیار اهمیت دارد زیرا مطمئن خواهد بود مقدار حافطه یا پرازنده مورد نظر کاملا اختصاصی است.
از جمله هایپرویزورهایی که از این بخش هستند vmWare ESXi ، Ms HyperV و Cytrix Xen می باشند.